Vandaag de kwartfinale van het bekertoernooi. Ik kan daar kort maar krachtig over zijn: het was een aanfluiting. Na twee keer knipperen met de ogen stonden we 1-0 achter. We kwamen nog op 1-1 en gingen de rust in met een 4-2 achterstand , maar daarna was het gewoon armoe troef. Wel is dit een mooi moment om de balans eens op te maken.

Ik zal beginnen bij onze nummer 1. Martijn houdt zijn bijnaam stug in stand. Want van duiken heeft hij nog nooit gehoord. Ik heb vernomen dat het Glazen Huis van 3FM naar Breda komt in december. Laten we ook geld inzamelen voor een cursus: Duiken doe je zo. Kleine moeite, groot plezier. Verder is het een prima keeper hoor, komt met gevaar voor eigen leven zijn doel uit, en pakt mooie ballen.

Onze enige verdediger Iwan scoort veel, maar loopt zich geregeld vast. Voetbal is een teamsport je mag de bal best overspelen. Kan de boel verder goed aanjagen, en is terecht de vedette.

Mark R: wat zal ik daar eens van zeggen. Loopt af en toe en als een verstrooide professor over het veld. Geen idee wat hij aan het doen is, maar gelukkig heeft hij wat teamgenoten die hem coachen (kunnen het niet veel beter). Positieve kant: zijn linker been, al zou het fijn zijn als hij die eens mee neemt.

Bjorn: heeft het zeiken tegen de scheidsrechter uitgevonden. Doet af en toe maar een dotje en wisselen is niet zij favoriete hobby. Positieve kant is zijn inzet en scoort er stiekem een hoop.

Lars: heeft sinds vandaag het dekken van een nieuwe betekenis voorzien. Hij zit er wel erg kort op. Als ik niet beter zou weten zou ik aan zijn geaardheid twijfelen;) vanaf heden noemen we hem ook De Dekhengst. Is in het bezit van de eerste groene kaart. Probeert zo nu en dan dingen te doen die in het hoofd mooi lijken, maar de uitvoering is iets minder. Verder is het een held in het draaien en keren, balletje vasthouden en scoren met zijn chocolade been. De spits die vaker op eigen helft staat dan dat hem lief is.

Harm: de slogan: waarom makkelijk doen als het moeilijk kan. Slaat op hem. Ziet afspeelmogelijkheden die niemand ziet, maar dan ook echt niemand. Zij sterke kant is zijn loopvermogen. Hij loopt teveel wat Mike te weinig loopt.

René loopt zo nu en dan als de Waterdonkse Usain Bolt over de rechter zijde van het veld. Waar leidt het toe? Soms heb ik geen idee. Als er iemand is die met een pesthumeur naar huis kan gaan na een onnodig verlies dan is hij het wel. Is wellicht de fanatiekste van het stel. Is verder een rots in de branding en scoort er zo nu en dan zeer behoorlijk.

Tim: de man met de mooiste opmerkingen. Is helaas niet de snelste van het stel en dat heeft de tegenstander ook vaak door. Is al even over zijn hoogtepunt heen. Verder is het de man die er stiekem voldoende inlegt en elke wedstrijd een rots in de branding is.

Mike: van omschakelen heeft hij nog nooit gehoord. Heeft de minste kilometers in de benen en heeft zo nu en dan geen idee wat te doen met de bal. Hij maakt zo nu en dan een duur slippertje. Positieve kant: geen idee.

Met een knipoog het team onder de loep genomen. Niet omdat het moet, maar omdat het kan. Een prima stel bij elkaar die wekelijks met elkaar kunnen lachen. Op het veld wisselen ze mooie momenten met iets mindere af. Al met al hebben we nog een mooi aantal wedstrijden te gaan. De tweede plaats is mooi, maar een kampioenschap met dit zooitje zou een grap opzich zijn.